داستانـَک | بزرگترین مرجع داستان های کوتاه و بلند

هر روزی که م یگذشت از اخترک و از فکرِ عزیمت و از سفر و این حرف ها چيزهای تازه ای دست گيرم می شد که

همه اش معلولِ بازتا بهایِ اتفاقی بود. و از همين راه بود که روز سوم از ماجرایِ تلخِ بائوباب ها سردرآوردم.

این بار هم بَرّه باعثش شد، چون شهریار کوچولو که انگار سخت دودل مانده بود ناگهان ازم پرسيد:

-بَرّه ها بت هها را هم می خورند دیگر، مگر نه؟

-آره. همين جور است.

-آخ! چه خوشحال شدم!